Christian Hoebe

De infectieziektebestrijding moet meer en intensiever gaan samenwerken met andere partijen. Dat zei Christian Hoebe op 7 december in zijn oratie als hoogleraar Infectieziektebestrijding aan de Universiteit Maastricht. ‘Infectieziektebestrijding 2.0: nieuwe wegen, nieuwe kansen’ luidt de titel van de oratie. Daarin schetst Hoebe drie grote uitdagingen. Zo dienen zich door nieuwe ontwikkelingen (bijvoorbeeld de uitbraak van Q koorts) continu nieuwe vragen aan. Verder blijken bestaande maatregelen in de praktijk niet altijd effectief, zoals bij de vaccinatie tegen de bof is gebleken. Tot slot verandert de maatschappij en neemt de autoriteit van deskundigen af. In zijn oratie schetst Hoebe de antwoorden op die uitdagingen, waarbij hij de nadruk legt op meer multidisciplinaire samenwerking.

“We moeten veel meer over onze eigen grenzen heen kijken. Letterlijk en figuurlijk. Infectieziekten houden zich ook niet aan grenzen.”

Hij pleit verder voor een gebruikersgerichte aanpak, waarin bestuurders en burgers veel meer bij interventies betrokken worden. Verder stelt hij dat meer aandacht nodig is voor het in de praktijk laten landen van wetenschappelijk effectief bewezen maatregelen en interventies.

Het onderzoek richt zich op twee hoofdlijnen: innovatie in de bestrijding van infectieziekten en innovatie in de bestrijding van seksueel overdraagbare aandoeningen (soa). Inzicht in verspreiding van micro-organismen leidt tot aanknopingspunten voor interventies die vervolgens kunnen worden onderzocht op effectiviteit. Het onderzoek kenmerkt zich door een hoge maatschappelijke relevantie en praktische consequenties voor het brede infectieziektebeleid (maatschappelijke innovatie). Het is ook wetenschappelijk innovatief door toepassing van kennis uit verschillende vakgebieden en het toepassen van innovatieve onderzoeksmethodieken. Het betreft onderzoek dat een verbinding legt tussen de verschillende zorgsegmenten: publieke gezondheidszorg, eerstelijns geneeskunde en ziekenhuis op het gebied van infectieziekteepidemiologie, microbiologie, moleculaire technieken en sociale parameters zoals gedrag en netwerken.